W płynach z jam surowiczych mogą się znajdować komórki różnych histologicznych typów chłoniaków. Komórki chłoniaków z dużych komórek B mają dość obfitą, jasną, zwakuolizowaną cytoplazmę i okrągłe lub nieregularne jądro z gruboziarnistą chromatyną. Komórki chłoniaków z małych komórek są tylko nieco większe od limfocytów. Błony surowicze mogą być także nacieczone przez chłoniaki grudkowe, limfoblastyczne i chłoniaka Burkitta. Istotną cechą cytologiczną chłoniaków jest karyorrhexis i apoptoza.
Diagnostyka różnicowa chłoniaków z małych komórek musi brać pod uwagę płyny nie nowotworowe z dużą liczbą dojrzałych limfocytów (np. w gruźlicy). W rozmazach barwionych metodą Papanicolaou lub H&E komórek tych chłoniaków nie można odróżnić od małych dojrzałych limfocytów, ale w rozmazach barwionych metodą Romanowskiego wykazują one wyraźne gruboziarniste grudy chromatyny. W trudnych przypadkach można rozpoznać klonalny rozrost za pomocą oceny restrykcji łańcuchów kappa lub lambda immunocytochemicznie lub (lepiej) w cytometrze przepływowym. Chłoniaki nie nastręczają trudności w diagnostyce różnicowej z innymi nowotworami ponieważ komórki tych ostatnich tworzą grupy.
Płyn spowodowany chłoniakiem Hodgkina należy do rzadkości. Diagnostyczną komórką jest komórka Reed-Sternberga, duża, wielojądrowa, z ogromnymi podobnymi do wtrętów jąderkami. Jednojądrowe warianty też występują, wspólnie z mieszaną populacją limfocytów, komórek plazmatycznych, makrofagów, eozynofilów i neutrofilów.
W płynach z surowiczych jam ciała można też spotkać komórki ostrej białaczki limfo blastycznej, białaczki mieloblastycznej i białaczki przewlekłej.