Οι θυλακιώδεις αλλοιώσεις
Οι θυλακιώδεις αλλοιώσεις συμπεριλαμβάνουν το θυλακιώδες αδένωμα και το θυλακιώδες καρκίνωμα. Το θηλώδες καρκίνωμα προέρχεται επίσης από τα θυλακιώδη κύτταρα, αλλά διαφέρει από τις άλλες αλλοιώσεις εξαιτίας των ιδιαίτερων πυρηνικών χαρακτηριστικών του. Η FNA ενώ για κάποιες αλλοιώσεις, όπως η θυρεοειδίτιδα Hashimoto και το θηλώδες καρκίνωμα, μπορεί να είναι διαγνωστική, για τις θυλακιώδεις αλλοιώσεις αποτελεί μία διαδικασία ελέγχου. Στην πραγματικότητα, η διάγνωση αυτών των αλλοιώσεων δεν μπορεί να γίνει μόνο από το κυτταρολογικό παρασκεύασμα, καθώς είναι απαραίτητα και ιστολογικά κριτήρια (όπως διήθηση κάψας ή αγγείου). Η μορφολογική διαφοροποίηση μεταξύ υπερπλαστικού αδενοματώδους όζου, καλά διαφοροποιημένου θυλακιώδους καρκινώματος, και θυλακιώδους ποικιλίας του θηλώδους καρκινώματος είναι δύσκολη, ακόμη και για κυτταροπαθολόγους με χρόνια εμπειρία στην παρακέντηση του θυρεοειδούς. Προσπάθειες για βελτίωση της προεγχειρητικής διάγνωσης των όζων του θυρεοειδούς με την χρήση αυστηρών οδηγιών για την λήψη επαρκούς δείγματος και κατηγοριοποίησης των κλινικών χαρακτηριστικών (όπως το φύλο, τις διαστάσεις του όζου, χαρακτηριστικά του αδένα κατά την ψηλάψηση) έχουν γίνει.
Η FNA μπορεί να αναγνωρίσει θυλακιώδεις αλλοιώσεις που είναι ύποπτες για κακοήθεια. Η αρχιτεκτονική είναι που διαφοροποιεί έναν κυτταρολογικά καλοήθη από έναν κυτταρολογικά ύποπτο θυλακιώδη όζο. Τα θυλακιώδη καρκινώματα είναι σπάνια μακροθυλακιώδη: συνήθως αποτελούνται κυρίως από μικροθυλάκια και δοκίδες ή χορδές από συνωστισμένα κύτταρα. Η παρουσία τέτοιων σχηματισμών κάνει ένα οζίδιο να διαγνωστεί ως κυτταρολογικά ύποπτο. Η κυτταροβρίθεια, το μέγεθος των κυττάρων και το ποσό του κολλοειδούς βοηθούν την αξιολόγηση του δείγματος. Αλλοιώσεις που αποτελούνται κυρίως από μακροθυλάκια είναι απίθανο να είναι κακοήθεις.
