Cytologia nie ginekologiczna
Cytologia układu oddechowego
Anatomia i histologia układu oddechowego
Wskazania do badania cytologicznego
Metody pobierania i przygotowania materiału
Terminologia rozpoznań
Komórki prawidłowe
Zanieczyszczenia materiału do badania i elementy inne niż komórki
Łagodne zmiany komórkowe
Zapalenie
Infekcje układu oddechowego
Zmiany łagodne
Zmiany przedrakowe w nabłonku oddechowym
Rak płuca i inne nowotwory złośliwe

 

Materiał  z oskrzela

Wprowadzenie giętkiego bronchofiberoskopu pod koniec lat 60-tych ubiegłego wieku usprawniło pobieranie materiału z dolnych dróg oddechowych. Powikłania bronchoskopii (laryngospazm, bronchospazm,zaburzenia przewodnictwa mięśnia sercowego, posocznica) występują bardzo rzadko. Bronchoskopia jest szczególnie przydatna w diagnozowaniu zmian umiejscowionych centralnie gdyż umożliwia pobranie wymazów szczoteczkowych i wycinków.

Aspiraty i popłuczyny oskrzelowe

Chociaż wydzielina z oskrzeli może być bezpośrednio pobrana drogą bronchoskopii, częściej pobiera się popłuczyny oskrzelowe wstrzykując 3-10 ml soli fizjologicznej, która zastaje następnie zaaspirowana i odwirowana. Z osadu można wykonać rozmazy, można go wykorzystać do cytologii fazy płynnej lub wykonania bloczków parafinowych (bardzo przydatnych gdy będą potrzebne barwienia dodatkowe)

Wymazy szczoteczkowe z oskrzeli

Bronchofiberoskopia pozwala na bezpośrednie uwidocznienie drzewa oskrzelowego, pobranie wymazu za pomocą specjalnej szczoteczki i wykonanie rozmazu na szkiełku podstawowym.         

Popłuczyny oskrzelikowo-pęcherzykowe (BAL)

   W tej metodzie umieszcza się bronchoskop jak najgłębiej i płucze dystalne drogi oddechowe kilkoma porcjami sterylej soli fizjologicznej. Pierwsza porcja jest bardziej reprezentatywna dla materiału z większych dróg oddechowych, pozostałe odzwierciedlają zawartość pęcherzyków.   

BAL jest pożyteczną metodą w diagnostyce infekcji oportunistycznych u chorych z immunosupresją,  nowotworów (szczególnie umiejscowionych obwodowo), zapaleń ziarniniakowych (w tym sarkoidozy), toksycznego uszkodzenia spowodowanego lekami, azbestozy, krwotoków płucnych.

Próbki krwi z naczyń włosowatych płuc

   W diagnostyce zaburzeń mikrokrążenia płucnego (np. lymphangiosis carcinomatosa, elementy płynu owodniowego, zatory tłuszczowe) pomaga pobranie próbek krwi z naczyń włosowatych płuc za pomocą katetera. Krew pobiera się do probówki z heparyną aby zapobiec krzepnięciu a następnie odwirowuje się ją na gradiencie Ficolle-Hypaque. Obecność megakariocytów, które w warunkach prawidłowych znajdują się w naczyniach włosowatych płuc stanowi kontrolę właściwego pobrania materiału i potwierdza, że materiał jest odpowiedni do badania.   

 

Back